ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΒΟΝΑΠΑΡΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ IMPERIUM

-

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στην Γαλλία δείχνουν να διαμορφώνουν νέα δεδομένα και πιθανόν να δούμε επανασχεδιασμό της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη.

Χωρίς να είναι τίποτε βέβαιο ακόμη, ίσως παρατηρηθεί νόθευση,δηλ.χαλάρωση (ΠΟΣΟΤΙΚΉ ΧΑΛΆΡΩΣΗ-ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ), στην έως τώρα ακολουθούμενη σφικτή περιοριστική πολιτική,προς χάριν του αδυνάτου εταίρου του γάλλο-γερμανικού άξονα,ίσως και μέρους της επιχειρηματικής τάξης στην ίδια την Γερμανία,που πιέζει για ενίσχυση της ζήτησης στο εσωτερικό της χώρας.Λογικά θα πρέπει να αναμένωμε κινήσεις ώστε να  διασωθεί η Γαλλική οικονομία και να διασωθεί ό άξονας στον οποίο προσέδεσε την χώρα η ανεπαρκής πολιτική ηγεσία της Γαλλίας,αφελώς πιστεύοντας ότι θα αναδειχθεί συγκυρίαρχη δύναμη (με την Γερμανία) στην κεντρική Ευρώπη,υποβαθμίζοντας τις χώρες της περιφέρειας.

.Πολιτική που την υπηρέτησαν με συνέπεια εξίσου και οι συντηρητικοί και οι σοσιαλιστές,που αποδεικνύει ότι οι κυρίαρχες τάξεις της Γαλλικής κοινωνίας πάσχουν από το σύνδρομο του Βοναπαρτισμού, χωρίς να μπορούν να προβλέψουν τον τελικά ωφελημένο,δηλ την γείτονα μεγάλη χώρα,την Γερμανία.Η πρόσδεση της Γαλλίας στην Γερμανικής εμπνεύσεως περιοριστική πολιτική  και προσχώρησης στην αντίληψη ως της μόνης ορθής και αξιόπιστης οικονονομικής πολιτικής, αποκρύπτοντας βαθύτερους σχεδιασμούς, μπορεί να θεωρηθεί ως μια πολύ μεγάλη πολιτική επιτυχία της Γερμανίας

 Γιατί είναι  λάθος πιστεύω να νομίζουμε ότι στην Φραγκφούρτη και στο Βερολίνο δεν υπάρχουν αξιόλογοι οικονομικοί αναλυτές-οικονομολόγοι και ότι ο αποπληθωρισμός και η ύφεση ήταν επιγενόμενα δυσάρεστα αποτελέσματα και όχι προ-επιλεγμένα μέσα οικονομικής πολιτικής.Αντίθετα θεωρώ ότι οι πολιτικές λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ευρώπη και κυρίως στις χώρες της περιφέρειας της Ε.Ε όπως στην χώρα μας με εμμονή στις πολιτικές δημοσιονομικής προσαρμογής και μονεταριστικές συνταγές δεν είχαν μόνο θύματα αλλά και ωφελημένους πολλαπλώς,(όπως στην περίπτωση της Γερμανίας που είναι χαρακτηριστική):

Κατ΄αρχήν έπρεπε να βρεθεί μια ευρεία οικονομική ενότητα που θα λειτουργούσε ως λεκάνη απορροής και θα απορροφούσε την υπερβάλλουσα ρευστότητα που δημιουργούσε η αμερικανική νομισματική επεκτατική πολιτική(έκδοση ομολόγων,τύπωμα τεραστίων ποσοτήτων νέου νομίσματος,διόγκωση του χρέους, κλπ.) ακολουθώντας την αντίστροφη ακριβώς πολιτική, ώστε η παγκόσμια οικονομία να μη κινδυνεύσει από υπερ-πληθωρισμό.

-Μια << σφικτή>> δημοσιονομική και νομισματική πολιτική ισχυροποιεί το νόμισμα (εδώ το EURO), που ενδιαφέρει χώρες με ανεπτυγμένο τον δευτερογενή τομέα της οικονομίας που είναι εξαρτημένες όμως από τις εισαγωγές πρώτων υλών και ενέργειας, η δε διάθεση των προϊόντων γίνεται προς την εσωτερική αγορά ή χώρες με το ίδιο νόμισμα ή εξίσου σκληρή νομισματική μονάδα.Μήπως είναι η περίπτωση της Γερμανίας, που αγοράζει συντελεστές παραγωγής από χώρες της ζώνης του Δολαρίου (πετρέλαιο,φυσικό αέριο,πρώτες ύλες)δηλ. φθηνά και πουλά στην ζώνη του Ευρώ,δηλ. ακριβά;

Κατ΄αυτόν τον τρόπο ακυρώνεται εν τοις πράγμασι και το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας που δημιουργεί η υπερτίμηση του νομίσματος.

-Για να αποδεχτεί λοιπόν η Γερμανία και να επιτρέψει την νομισματική χαλάρωση και διολίσθηση του Ευρώ θα πρέπει να προηγηθεί η σημαντική υποχώρηση των τιμών των πρώτων υλών και κυρίως της ενέργειας (πετρελαίου).

Εξ άλλου είναι γνωστό ότι τα Γερμανικά προϊόντα τοποθετούνται στην αγορά όχι με βάση το συγκριτικό πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους, (όπως π.χ της Κίνας,Ινδίας,κλπ.), αλλά με το brand name και απευθύνονται, τα εξαγώγιμα αυτών κυρίως, προς τα μεσαία και ανώτερα εισοδηματικά στρώματα που η οικονομική κρίση δεν τα αποτρέπει από την προτίμησή των.

BRAND NAME που ενισχύθηκε μάλιστα στην διάρκεια της παρούσης κρίσης και από την ηθική μείωση των οικονομιών αλλά και συνολικά της αξιοπιστίας των χωρών ,της ΕΕ .Έτσι ίσως εξηγείται και ο ηθικός πόλεμος  εναντίον άλλων χωρών όπως ενάντια στην Ελλάδα, πέρα από τις αμφιβόλου αξίας επιβαλλόμενες οικονομικές πολιτικές.!Το brand name είναι ανεκτίμητης αξίας άυλο κεφάλαιο και σπουδαία μελλοντική επένδυση ώστε να το αγνοούν Γερμανοί οικονομολόγοι!

Επωφελούμενη μάλιστα από τον χαμηλό πληθωρισμό ή και αποπληθωρισμό που δημιουργεί το σκληρό (υπερτιμημένο) νόμισμα χρηματοδοτώντας την οικονομία της (τις μεγάλου μεγέθους επιχειρήσεις της) με χαμηλά επιτόκια και την διάθεση άφθονων κεφαλαίων που <<δραπέτευσαν>>  κυρίως από χώρες του Νότου της ΕΕ προς μια πιο σίγουρη αγορά, βοηθώντας και το τραπεζικό της ΄σύστημά να ξεπεράσει αθόρυβα τα προβλήματα κεφαλαιοποίησης, κλπ.

θα μπορούσα να αναφέρω πολύ περισσότερα,΄ένα είναι βέβαιο όμως, ότι η κρίση μπορεί να είναι καταστροφική για πολλούς, για μερικούς όμως μπορεί να θεωρηθεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για επίτευξη σκοπών, ακόμη και ρεβανσιστικών, αν υπάρχουν κάποιοι ακόμη που δεν ξεχνούν...



KON MAR