ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΣΧΕΔΙΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ

photo: k-magazino

Βαίνοντας "αισίως" πια στον όγδοο χρόνο της παρούσης οικονομικής κρίσης,καθίσταται κοινή συνείδηση κάθε μέρα που περνά ότι είναι ανώφελες πλέον οι  αλληλοκατηγορίες και ο επιμερισμός των ευθυνών στους διαχειριστές,πολιτκούς και οικονομικούς παράγοντες και ότι πρέπει να απαλλαγεί ο δημόσιος βίος από τον κυρίαρχο τα τελευταία χρόνια ηθικο-λαϊκισμό!

-Ότι αν θέλουμε να απαλλαγούμε ως χώρα από την επιτροπεία στην οποία έχουμε περιπέσει είναι ανάγκη να συγκροτήσουμε ένα κοινώς αποδεκτό Σχέδιο Αναπτυξιακής Στρατηγικής.Εγχώριο και όχι εισαγόμενο και αυτό-επεξεργασμένο από εταίρους που αμφισβητείται και η αξιοπιστία των και οι προθέσεις των.

Την ανάγκη επεξεργασίας σχεδίου οικονομικής ανασυγκρότησης,ρεαλιστικού και αξιόπιστου εξέφρασε πρόσφατα και ο Κος Μητσοτάκης σε ομιλία του,στην Μεταμόρφωση,και δεν είναι ο μόνος βέβαια.

Απόψεις εκφράζονται και από άλλους φορείς,έχουν πυκνώσει και τα σχετικά δημοσιευόμενα άρθρα.-Αποσπασματικές και αντιφατικές προτάσεις πολλές φορές,  χρήσιμες εν τούτοις για την συνέχιση του σχετικού δημόσιου διαλόγου.

Πρόσφατα, διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο σε οικονομική ιστοσελίδα, στο οποίο ο συντάκτης του τόνιζε την ανάγκη αναπροσανατολισμού της οικονομίας μας, με  στροφή προς τις εξαγωγές για την αύξηση των χρηματικών εισροών.Πρότεινε μάλιστα ως μέσον για την επίτευξή του,το κλείσιμο πάσει θυσία-με το όποιο κόστος,- όλων των εκκρεμοτήτων με τους δανειστές μας για την δημιουργία κατάλληλου επενδυτικού κλίματος και ανάκτησης της αξιοπιστίας και την προσέλκυση μεγάλων επενδυτικών κεφαλαίων στην χώρα μας.

-Δεν θα μπορούσα φυσικά να διαφωνήσω με τις επιθυμίες του αρθρογράφου...

-Εκτιμώ όμως ότι ως προς το σκέλος της αναζήτησης της κατάλληλης αναπτυξιακής στρατηγικής για την χώρα μας, το΄άρθρο κινείται σε λάθος κατεύθυνση.

Η ενίσχυση του εξαγωγικού προσανατολισμού της οικονομίας δεν είναι εύκολη διαδικασία για μια οικονομία που χαρακτηρίζεται από απουσία μεγάλων παραγωγικών επιχειρήσεων και η χώρα,και λόγω μεγέθους και συγκυριακών προβλημάτων δεν έχει την πολιτική ισχύ να τον υποστηρίξει.-Μεγάλες χώρες,με προϋποθέσεις και παράδοση,όπως η γειτονική Ιταλία,έχουν υποστεί μεγάλο πλήγμα και έχουν σημειώσει υποχώρηση σε αυτόν τον (ανταγωνιστικό) τομέα.Δεν έχουμε και συγκριτικό πλεονέκτημα,όπως χαμηλό κόστος παραγωγής ή την δυνατότητα να εντάξουμε την παραγωγική μας βάση ως μέρος της κάθετης δομής μιας ισχυρής βιομηχανικής οικονομίας(spare parts,προϊόντα ενδιάμεσου σταδίου επεξεργασίας,φασόν,κλπ).

Άλλωστε,στην χώρα μας δεν έχουμε χάσει την μάχη των εξαγωγών αλλά την μάχη της εσωτερικής αγοράς.Ακόμη χειρότερα,το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι ο όγκος των εισαγωγών αλλά η διάρθρωση αυτών,δηλ η εισαγωγή προϊόντων που είτε παράγονται και εδώ είτε θα μπορούσαν εύκολα να παραχθούν,ή εναλλακτικά αυτών, από εγχώριες μικρού ή μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις που απαιτούν περιορισμένα κεφάλαια.για την δημιουργία τους.Η εισαγωγή αυτών των ομοειδών προϊόντων στραγγαλίζει τις υπάρχουσες επιχειρήσεις ή δεν αφήνει τον χώρο (την δυνατότητα) να δημιουργηθούν αντίστοιχες εγχώριες

Από την άλλη, οι χρηματικές εισροές,από τις εξαγωγές μας,αυτές τις αναιμικές έστω,τις μεταφορές,την Ναυτιλία, τις υπηρεσίες και τον τουρισμό (το αναγκαίο παλιό συνάλλαγμα) είναι επαρκείς για οικονομίες του μεγέθους της Ελληνικής αγοράς,αρκεί να μπορούσαμε να βελτιώσουμε την θέση μας στην εσωτερική αγορά,που θα περιόριζε τις αντίστοιχες εκροές.

-Η αναζήτηση προσέλκυσης μεγάλων επενδυτικών κεφαλαίων θα είναι ατελέσφορη δυστυχώς,όσο οι υποτιθέμενοι μελλοντικοί επενδυτές του εξωτερικού βλέπουν μια αγορά χειμαζόμενη,και μειούμενη συνεχώς την εσωτερική ζήτηση,άρα και την δυνατότητα απορρόφησης έστω μέρους της παραγωγής των επενδύσεών των.Ούτε υπάρχει εδώ κάποιος συντελεστής παραγωγής προς αξιοποίηση που θα τους ενθάρρυνε για την δημιουργία αμιγώς εξαγωγικών επιχειρήσεων.-Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι πρέπει να παραιτηθούμε από αυτήν την προσπάθεια! 

.

-Απαιτείται λοιπόν,σε πρώτη φάση να αναζητήσουμε τρόπους να μπορέσουμε να προστατεύσουμε την εθνική μας παραγωγή,δηλ. να ασκηθεί ένας ήπιος προστατευτισμός στην οικονομία και να τονώσουμε την εσωτερική ζήτηση,να πληθωρίσουμε το ΑΕΠ,με διεύρυνση των ελλειμμάτων, ή με μόχλευση, να ασκηθεί δηλαδή μια κευνσιανή πολιτική.

-Φυσικά, απαιτούνται πολιτικές αποφάσεις που μέσα στο πλαίσιο που είμαστε ενταγμένοι,στη ΕΕ και στις διεθνείς συμφωνίες εμπορίου περί "ανοικτών αγορών", με απαλλοτριωμένα όλα τα μέσα άσκησης δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, θα είναι δύσκολες σήμερα, αλλά ίσως είναι αδύνατον να ληφθούν αύριο!

,Στο ασφυχτικό πλαίσιο ενός άρθρου,βέβαια,όσο  μακροσκελές και αν είναι, δεν μπορεί να αναπτυχθεί ολοκληρωμένη άποψη ούτε να τεκμηριωθεί επαρκώς,ή έστω και μερικώς...!



KON MAR
k-magazino