ΣΤΟ ΔΟΒΛΕΤΙ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΤΡ-ΕΛΛΑΣ

photo:k-magazino

-Το ερώτημα λοιπόν που προέχει να απαντηθεί είναι αυτό:

-Θέλουμε πραγματικά σήμερα οι Έλληνες να οικοδομήσουμε μια κοινωνία της αλληλεγγύης ή να αφεθούμε ο καθείς μας  στον ατομικισμό και στο ένστικτο της προσωπικής επιβίωσης μέσα στην κρίση;
-Μήπως θα πρέπει πρώτα να στήσουμε ένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και να επιδοθούμε μετά απερίσπαστοι στις αναγκαίες  και επιβαλλόμενες μεταρρυθμίσεις στην Οικονομία;

 -Εντάξει, η παράδοση δεν συνηγορεί υπέρ αυτής της συμπεριφοράς,παρά όσα θρυλεί ο μύθος, η αλήθεια είναι ότι στην Ελληνική κοινωνία δεν υπήρξε ποτέ κουλτούρα αλληλεγγύης, ούτε και στις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας της!

-Και να προλάβω την δυσφορία,αρκεί να θυμηθούμε ότι από όσες πρωτεύουσες και μεγάλες πόλεις άλλων κρατών,ακόμη και Σλαβικών, βρέθηκαν υπό Γερμανική κατοχή στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο,ΜΌΝΟ στην Αθήνα, παρατηρήθηκε το εκτεταμένο φαινόμενο, τα κάρα της Δημαρχείας να μαζεύουν νεκρούς από ΠΕΙΝΆ από τους δρόμους της!!!
-Μήπως οι Γερμανοί Ναζιστές χαρακτηρίζονταν από ανθελληνικά αισθήματα και αντίστοιχα διακατέχονταν από φιλοσλαυικά και δημιούργησαν εδώ μόνο ασφυκτικές συνθήκες κατοχής;

-¨Η μήπως οι έχοντες δυνατότητα κάτοικοι της πρωτεύουσας έσπευσαν, και  με την ευκαιρεία της διάλυσης των κρατικών μηχανισμών να συσσωρεύσουν και αποκρύψουν ότι διαθέσιμο προϊόν υπήρχε  στην αγορά αδιαφορώντας για τους μη έχοντες
-Συμπεριφορά που συνέχισαν σε όλη την διάρκεια της κατοχής, φυσικά  όσοι είχαν την δυνατότητα , αλλά την είδαμε και μεταγενέστερα σε σχετικά πρόσφατες εθνικές κρίσεις,με τις "επιδρομές" στα ράφια των SUPER-MARKETS.Και αυτοί ήσαν οι πολλοί,οι περισσότεροι,και όχι μόνο λίγοι μαυραγορίτες ή συνεργάτες του κατακτητή όπως θέλει ο μετακατοχικός μύθος,πως όλοι πείνασαν και πέθαναν από πείνα,που μέσα στην γενικότητά του απάλλαξε και αθώωσε τους πάντες,ενόχους και συνενόχους!
Οι περισσότεροι υπέστησαν πράγματι μείωση του βιοτικού τους επιπέδου,όμως αφηγούνταν μεταγενέστερα ως προσωπικά τους βιώματα εικόνες και πληροφορίες της εποχής, της κατοχής, που είδαν και άκουσαν, που ευτυχώς αφορούσαν "άλλους" και οι ίδιοι αδιαφορούσαν ή "δεν μπορούσαν" και δεν ΄θέλαν να κάνουν κάτι...

Όπως θα συμβεί,γιατί κάποτε θα συμβεί, και με το τέλος της παρούσας κρίσης, οπότε οι λιγότερο θιγμένοι ή και ωφελημένοι ακόμη από την κρίση,θα κλαίγονται και θα περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα και επαγγελματισμό τις άθλιες συνθήκες που δημιούργησε η κρίση,ενώ σήμερα υπεραμύνονται του δικαιώματός τους να διατηρήσουν άθικτο το προσωπικό τους status ,υπεραμυνόμενοι των προνομίων τους .
 Καταγγέλλοντας ως νεοφιλελύθερης εμπνεύσεως απόπειρα φτωχοποίησης του 98% του πληθυσμού προς όφελος του 2%, της Ολιγαρχίας,και καταστροφής της Μεσαίας τάξης,  κάθε πρόταση αναδιανομής εισοδημάτων υπέρ των φτωχότερων εργατικών στρωμάτων και των ανέργων, αντιπροβάλλοντας το "ευφυές" ιδεολόγημα "σύγκλιση προς τα πάνω και όχι εξομοίωση προς τα κάτω".

-Ωραίο, δεν ακούγεται;

-Όπως κάθε σοφιστεία!

-Δηλ.για  μερικούς  εκλεκτούς, σταμάτημα της εργασίας στα 52 τους χρόνια,κατά μέσο όρο,ένα καλό εφάπαξ και από την επόμενη ημέρα σύνταξη,ενώ ο εργάτης στα 65 του χρόνια,αυτός αντέχει,εφάπαξ μηδέν,δεν είχαν γίνει κρατήσεις βλέπετε, από τις οποίες τόσο <<υποφέρει>>  ο εργαζόμενος στο Δημόσιο,ΔΕΚΟ,Τράπεζες,κλπ, και αναμονή κάτι χρόνια για την καταβολή της σύνταξης!
-Καμμία αντίρρηση να του δοθούν και αυτού, αλλά αν δεν γίνεται, τι να κάνομε!!!

Έτσι σκεπτόμουν,ώσπου μου υποδείχθηκε κατηγορηματικά,ότι "εμάς" των  Νεοφιλελευθέρων,των οπαδών του Μίλτον Φρήντμαν,δεν θα μας περάσει,όχι σε αυτό το δοβλέτι που λέγεται ΤΡ-ΕΛΛΑΣ! 

KON MAR