Αυτή ήταν η άποψη όχι μόνο των εκπροσώπων της χούντας αλλά και πολιτικών φορέων της εποχής που προσέθεταν μάλιστα και τον χαρακτηρισμό προβοκατόρων και πρακτόρων καί η άποψη αυτή επικρατούσε ανάμεσα στον πληθυσμό και για κάποιο διάστημα και μετά την μεταπολίτευση
.Και όσοι
παρεσύρθησαν από τον δυναμισμό και την λαθεμένη εκτίμηση ότι άλλαξε η
κατάσταση,και ότι ήρθε η ώρα να σπεύσουν να αλλάξουν και αυτοί, ανένηψαν
με την επικράτηση της νέας χούντας του Ιωαννίδη.Με την επικράτηση της
μεταπολίτευσης η <<Εθνική Επανάστασις>> έγινε <<χούντα>>
και οι <<αλήτες φοιτητές>> έγιναν <<Ήρωες του
Πολυτεχνείου>>.Ο καιροσκοπισμός στο μεγαλείο του,αυτή δυστυχώς είναι η
πραγματικότητα!
Τα γράφω αυτά, όχι για να μουντζουρώσω τον αγώνα αλλά να επισημάνω ότι ο δρόμος του αγώνα τις περισσότερες φορές είναι μοναχικός και δεν δίδεται υπό τις επευφημίες του πλήθους αλλά κάτω από παγερή αδιαφορία ή και από ιαχές <<σταύρωσον,σταύρωσον αυτόν>>.Ο δε μύθος που θα δημιουργηθεί μεταγενέστερα,εάν και όταν ο αγώνας δικαιωθεί, θα προβάλλει ως ήρωες-πρωταγωνιστές όσους εξ αυτών έχουν καλύτερες επιδόσεις στις δημόσιες σχέσεις...
Δυστυχώς οι λαοί,και ο λαός μας κατ΄εξοχήν, έχουν μάθει να λατρεύουν τον ισχυρό και να μισούν τον αδύνατον.!
Δυστυχώς και η ανάγκη για αγώνες δεν εξέλιπε και οι ευκαιρείες για μια έμπρακτη διάψευση των ανωτέρω, με συμμετοχή σε αυτούς, είναι παρούσες και σήμερα !, Αυτή η συμμετοχή θα ήταν και η ειλικρινέστερη απόδοση τιμών στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου του Νοέμβρη του 1973.!
KON MAR
